Водбліск слабы Соннага сонца Песьню журбы Шэпча старонцы. Песьня журбы Льецца бясконца, Сэрца нібы Соннае сонца. Усюды спакой Гэткі-ж дрымотны: Побач з ракой Мкнуцца фантомы Сумнай чаргой- Поступ нястомны Гушкае сонны Сонца спакой. |
---|
Той крык даўгі Той смык тугі Маёй тугі Душу крануў І агарнуў Крысом смугі. Дарэмны ўздых, Вецер мяне |
---|
Месяцу бель Лашчыць яліны; Ціхая трэль З кожнай галіны Ў далеч нясецца... О, маё сэрца. Стаў люстраны Шчасны, хто мроіць У гэты час: Казачны момант. |
---|
Гэты мройны экстаз, Гэты сьпеў у адказ Між галінаў дрыготкіх лясоў, Гэты стрыманы брыз, Стомнай жарсьці капрыз- Хор маленькіх лясных галасоў. Ціхі шум, бы скрозь сон- Стогн, што чуецца нам - |
---|
Памерлыя рэчы не ўваскрасаюць, Пачуцьці памерлыя - дык пагатоў, Калі ўдрузгі шклянкі няўзнак разьбіваюць, Шкляныя аськепкі ня клеяцца зноў. Калі ападаюць з галінкі суквецьці, Мінулыя дні, што прайшлі незваротна, Маркотныя цені, журботныя цені, О, сэрца... заціхні! Схавайся ад ранаў, Бывайце, мае непражытыя негі! |
---|
Усім нам, усім знаёмы той невыносны жаль, Час невытлумнай стомы, калі дзень памёр амаль, Калі сыходзіць наш сябар, які нам прынёс цяпло, Калі благія ўспаміны зьбіраюцца ўсе ў адзін, Калі гаворыцца лёгка: шанец роўны нулю, Значыцца, гэта боязь сілкуе маю тугу Падпарадкоўвае. Гэткай сама я стацца хачу - Дробязь, якую нехта хавае сабе ў кішэнь, Быць непрытомнай рэччу, якую нясуць кудысь, |
---|
Прыйдзі сёньня ўночы, каханы; сьвет Лёг мне цяжарам на сэрца... Ушчэнт Лёс мой разьбіты... Прыйдзі, бо ўва мне Боязь самой сябе мкне. Плакаць я больш не магу... Будзе лепш, |
---|
Я ніколі ня думала, быццам у Бога ёсьць формы. Ягонае абсалютнае існаваньне ня ведае нормы. Вочы яму непатрэбныя: ён зоркамі пазірае. Рукі яму непатрэбныя: ён хвалямі мора б'е. Язык яму непатрэбны: ён маланкамі прамаўляе. Адылі, скажу табе, Хоць табе й дзіўна будзе, Мне вядома, што ў ім - мікробы. Гэта рэчы і людзі. |
---|
Дзе вы, зачараваныя сады, Дзівосы, на якія я палюю? Жыцьцё я больш у колер не малюю: Ёсьць іншы сьвет. Як трапіць мне туды? У водары сузор'яў, ля вады Куды мне йсьці: на поўдзень, ці на поўнач? Я танец зь імі свой ня ў моцы скончыць, |
---|